Koffieplantage en Mountainbiken

Vroeg in de ochtend werden we opgehaald voor onze fietstocht. Na eerst een aantal mensen opgehaald te hebben waaronder twee Nederlanders, drie Fransen en twee Australiërs trok ons bonte gezelschap de bergen in op weg naar een koffie plantage. Onderweg kregen we van onze super enthousiaste reisleider Augus uitleg over de namen van de mensen op Bali. In feite valt er weinig te kiezen als ouder voor elke eerste zoon zijn er twee namen waaruit ze kunnen kiezen en dit geldt ook voor de tweede en derde. Bij een vierde kind is de keuze nog beperkter dan kun je maar kiezen uit 1 naam. En dan beginnen ze bij het vijfde kind gewoon weer vooraan met de namen van het eerste kind. Iedereen heeft dan ook bijnamen anders gaat het natuurlijk fout. Roep je Wajang dan kijkt de halve bevolking om want ook het eerst geboren meisje krijgt deze naam of Putu.

Bij de koffieplantage kregen we uitleg over wel heel bijzondere koffie nml de Luwak koffie. Luwak is een beestje dat het lichaam heeft wat op een kat lijkt maar het kopje van een vos. Deze Luwak eet koffiebonen en omdat hij deze niet kan verteren poept hij ze weer uit. Deze uitgepoepte bonen zijn de basis van de Luwak koffie. Na 10 keer wassen, roosteren in een wok en vermalen met de hand in een vijzel ontstaat de koffie die dan ook erg duur is.

We mochten verschillende thee en koffie soorten gratis proberen. Waarvan ik de Cocos koffie het lekkerst vond. Voor 50.000 roepie konden we ook een lopje Luwak koffie proberen. Natuurlijk wilde de van Reedes dat wel. Nou volgens Mark een lekker bakkie maar niet bijzonder. Ik als thee drinker was al helemaal niet onder de indruk van deze "poep" koffie. Mark was erg gek op de gemberthee wat de rest van ons niet te drinken vond. De jongens begonnen toch serieus te twijfelen aan zijn verstandelijke vermogens. Zo smerig.

Daarna een ontbijtje op een prachtige plek met uitzicht op de vulkaan Batur en het prachtige meer Bratan. Zo prachtig. En toen kon het feest beginnen helmen op en op de fiets.

Dit avontuur begon toch wel enigszins spannend. Ramon is niet gewend om te fietsen op een fiets met handremmen dus Mark en Ik waren toch wel enigzins "angstig". Druk je de remmen namelijk te hard in dan vlieg je over de kop. Daarbij waren we nog niet eens vertrokken toen al bleek dat Fransen en fietsen geen goede combinatie is. Het jongetje van de Fransen sopte en Papa moest vol in de remmen. Mannetje huilen papa schreeuwen Merde en toen kwam moeders er nog eens overheen met Merde en stemverheffing. Alles voor mijn ogen. Het zou hilarisch zijn geweest als ik toen niet helemaal de zenuwen kreeg over hoe Ramon dit zou doen. De Fransman werd opgelapt en daar gingen we keihard de heuvel af met vele bochten. Ik hield mijn hard vast maar onze Joop Zoetemelk deed het geweldig. Heel rustig remmend down hill. Ik was super trots. Leuke stops onderweg bij Balinees huis. Nou ja huis. Het was armoe troef. Vieze matrassen op de grond, zwart geblakerd "keukentje". Ben je weer dankbaar met wat je hebt.

Maar ook een Frans meisje ging niet helemaal lekker naar beneden. Wilde ff bijschakelen maar ging zo floep uit de bocht. De jodium en het verband moest er aan te pas komen en als een volleerd verpleegkundige heb ik het Franse knietje verbonden. En daar gingen we weer. Het rijstveld in en op naar een vijf honderd jaar oude boom. Augus vond het leuk om even een spin te vangen die iedereen op zijn arm mocht nemen of op het gezicht. Grapjas. Ramon deed niet mee aan deze circusvoorstelling Mark en Roy lieten hem over hun arm lopen. Bewijs hiervan aanwezig. Held als ik ben deed ik het ook maar vrij snel aan Augus kenbaar gemaakt dat hij de de spin moest verwijderen anders ging de spin eraan. Je voelde zachte prikjes op je huid van zijn pootjes. Dus weg ermee. Voor de liefhebbers was de mogelijkheid aanwezig om nog een aantal kilometers omhoog te fietsen naar het restaurant of met de bus. Ik zat lekker met Ramon in het busje terwijl Mark en Roy en nog wat andere de fiets namen. Helden. Heerlijke lunch op leuke plek en daarna naar hotel. Dag om niet te vergeten.